گالری رویاهای من

اندوه جدایی و فراغت نصیب من / آسایش و لبخند فراقت نصیب تو ! 
هم وصل محال است و هم از یاد بردنت / ای "آشناترینِ غریب" و غریبه تو

بقیه در ادامه مطلب...

تا در ره عشق آشنای تو شدم
با صد غم و درد مبتلای تو شدم

لیلی‌وش من به حال زارم بنگر
مجنون زمانه از برای تو شدم

وحشی بافقی

من ریزه کاری های بارانم

در سرنوشتی خیس می مانم

دیگر درونم یخ نمی بندی

بهمن ترین ماه زمستانم!

رفتی که من یخچال قطبی را

در آتش دوزخ برقصانم

رفتی که جای شال در سرما

چشم از گناهانت بپوشانم

ای چشمهای قهوه قاجاری!

بیرون بزن از قعر فنجانم

بقیه در ادامه مطلب... + دانلود

برایم شعر بفرست

حتی شعرهایی که عاشقان دیگرت

برای تو می‌گویند

می‌خواهم بدانم

دیگران که دچار تو می‌شوند

تا کجای شعر پیش می‌روند

تا کجای عشق

تا کجای جاده‌ای که من

در انتهای آن ایستاده‌ام

زنده یاد افشین یداللهی

سپید تور سپیدی که بر سرم زده‌ای
سپید مثل گلی که به دفترم زده‌ای

سپید مثل شکوفه، شکوفه‌های سپید
که دانه دانه به اعماق باورم زده‌ای

بقیه در ادامه مطلب...

مرا به جرم همین شعر متهم کردند

و ... در توهمشان، فتح بر قلم کردند

سپیده، باز قلم ها نوشت از راهی 

که پای هم قدمی را در آن قلم کردند

بقیه در ادامه مطلب...

مدتی است در فضای مجازی این شعر دست به دست شده و از سروده های فردوسی نامبرده شده به بررسی این شعر می پردازیم

آیا شعر بالا از حکیم ابوالقاسم فردوسی است؟

نقد و یررسی این شعر را در ادامه مطلب بخوانید...

چند گاهیست جام احساسم
از تب اشتیاق ، لبریز است
شده ام مولوی که درمانم
افق دور دست تب ریز است

بی تو من یک کویر تبدارم
تشنه ی مهر آسمانی تو
لطف باران تو سپرده مرا
دست « صحرای » مهربانی تو

بقیه در ادامه مطلب...

برخیز! شعرها همگی لنگ مانده اند

صبحت به خیر حضرت مضمون هر غزل!

مهدی وزیری

تو مثل ِ سرزمین ِ من بـــزرگی
که هر شب داره به تاراج میره

یکی از دامنت میره به معراج
یکی با دامنت معراج ، میره !

همون جایی که بـــــه تیراژ ِ موهات
کتاب ِ ضــعــفــتـــو ، تالیف کردی

بقیه در ادامه مطلب...

برای مشاهده در سایز اصلی آن را ذخیره کنید

متن شعر در ادامه مطلب...

دل خوشم با غزلی تازه، همینم کافی است

تو مرا باز رساندی به یقینم، کافیست

قانعم، بیشتر از این چه بخواهم از تو

گاه گاهی که کنارت بنشینم، کافیست

گله ای نیست، من و فاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم، کافیست

من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه

برگی از باغچه ی شعر بچینم، کافیست

فکر کردن به تو یعنی غزلی شورانگیز

که همین شوق مرا، خوبترینم! کافیست

محمد علی بهمنی

زیبایی ات

دلهره آور شده است!

چشمهای احساسم را

اگر کور کنم

عقده ها

دمار از روزگارم

درمی آورند

شعر سپید از محمدرضا لطفی

تا می توانی بی خیالی طِـی کُــن ای دوست
اسب ِ نجـابت را بیا و هِــی کُــن ای دوست

ارزش نـدارد زنـــدگـــــی بـا نِــق زدن هـــا
اکنون بیا یک حال هم با مِـیْ کُـن ای دوست

در زندگـی تـا می توانــی شِکــوه کـــم کُـن 
کم ناله هایِ خویش را در نِـی کُـن ای دوست

شهــریــور ِ دل هـم بــه گـرمـا زنــده باشــد
مُـرداد شو! کمتـر هوایِ دِی کُـن ای دوست

بقیه در ادمه مطلب...

ای دور مانده از من ناچار و ناسزاوار

آنسوی پنج خندق - پشت چهار دیوار

ای قصه ی تو و من - چون قصه ی شب و روز

پیوسته در پی هم ، اما بدون دیدار

سنگی شده است و با من تندیسوار مانده است

آن روز آخرین وصل ،‌و آن وصل آخرین بار

بوسیدی و دوباره... بوسیدی و دوباره

سیری نمی پذیرفت از بوسه روحت انگار

با هر گلوله یک گل در جان من نشاندی

از بوسه تا که بستی چشم مرا ، به رگبار

دانسته بودی انگار ، کان روز و هر چه با اوست

از عمر ما ندارد ،‌دیگر نصیب تکرار

آندم که بوسه دادی چشم مرا ، نگفتم

چشمم مبوس ای یار ، کاین دوری آورد بار ؟

خانه ام ابری ست

یکسره روی زمین ابری ست با آن.

از فراز گردنه خرد و خراب و مست

باد میپیچد.

یکسره دنیا خراب از اوست

و حواس من!

آی نی زن که تو

را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟

خانه ام ابری ست اما

ابر بارانش گرفته ست.

در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،

من به روی آفتابم

می برم در ساحت دریا نظاره.

و همه دنیا خراب و خرد از باد است

و به ره ، نی زن که دائم می نوازد نی ، در این دنیای ابراندود
راه

خود را دارد اندر پیش.

بگذار که بر شاخه این صبح دلاویز
بنشینم و از عشق سرودی بسرایم
آنگاه به صد شوق چو مرغان سبکبال
پر گیرم ازین بام و به سوی تو بیایم
خورشید
از آن دور از آن قله پر برف
آغوش کند باز همه مهر همه ناز
سیمرغ طلایی پر و بالی است که چون من
از لانه برون آمده دارد سر پرواز
پرواز به آنجا که نشاط است و امیدست
پرواز به آنجا که سرود است و سرور است
آنجا که سراپای تو در روشنی صبح
رویای شرابی است که در جام بلور
است

ادامه شعر در ادامه مطلب...

صبح یعنی دست در دست نگار 
انتظاری در پی فصل بهار 
صبح یعنی برق چشمان سیاه
در تلاقی با نگاهی بی قرار


صبح یعنی تو شدی دردانه ای
بر دل غمگین من پروانه ای
صبح یعنی همچو کوهی استوار
تا که بگذارم سرم بر شانه ای


صبح یعنی غنچه ی سرخ انار
بوسه های مهر را بر تن بکار
صبح یعنی عشق تو آرامشم 
صبح یعنی مهربانی های یار


صبح یعنی حرف های ناتمام 
عاشقم ای مه رخ زیبا کلام 
صبح یعنی شک نکن ای نازنین 
عاشق روی تو هستم والسلام 


شریفه آیتی 

می‌سوزم و عطر یادهای تو را می‌دهم

عطر بال پرنده‌ای تازه سال

که به اشتیاق قوس قزح پر گرفت

و به خانه خود برنگشت

یادهای تو دریاست

و من نهنگ گمشده‌ای

که در پی قویی

در جویی غرق شد

یادهای تو بارانی سرکش است

که به اشتیاق دهانم مست می‌کند

و سر

به شیشه آسمان می‌کوبد،

صبحی ژاله بار است

که می‌بارد بر من

بیدارم می‌کند

و آفتاب

چشم گشوده به من

صبح بخیر می‌گوید

محمد شمس لنگرودی

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن

لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی تو بگو،حرف بزن،نوبت توست

بعد از من و جان کندن من نوبت توست

لیلی مگذار از دَم ِ خود دود شوم

لیلی مپسند این همه نابود شوم

ادامه شعر در ادامه مطلب...

یک شعر تازه دارم ، شعری برای دیوار 
شعری برای بختک ، شعری برای آوار

تا این غبار می مرد ، یک بار تا همیشه 
باید که می نوشتم ، شعری برای رگبار

این شهر واره زنده است ،‌اما بر آن مسلط 
روحی شبیه چیزی ،‌ چیزی شبیه مردار

ادامه شعر در ادامه مطلب...

اینجــا به دل سپردن من گیر داده اند

مشتی اجل به بردن من گیر داده اند

اینجا همیشه آب تکان می خورد از آب

اما بـــه آب خوردن من گیـــــر  داده اند

مانند شمع در غم تو آب می شوم

مردم به فرم مردن من گیر داده اند

ادامه شعر در ادامه مطلب...

تار گیسوی تو درمشت گره خورده ی باد

خبر از خانه ی ویران شده در مه می داد

من همان نامه ی نفرین شده بودم که مرا

بارها خط زد و تا کرد ولی نفرستاد

ادامه شعر در ادامه مطلب...

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم

ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم

چو گلدان خالی، لب پنجره

پُر از خاطرات ترک خورده‌ایم

اگر داغ دل بود، ما دیده‌ایم

اگر خون دل بود، ما خورده‌ایم

ادامه شعر در ادامه مطلب...

هواي دفترم امشب هواي دلتنگي است
غرور و بغض و نيازم غريق يكرنگي است

دچار مي شوم اينجا ... دچار يك غربت
تمام ثانيه هايم اسير اين جنگي است،

كه در گرفته ميان گريز و جا ماندن
در اين هواي تمنا، چه جاي دلسنگي است؟

بهانه هاي قديمي هنوز بيدارند
براي من كه غرورم شكسته اين ننگي است

ادامه شعر در ادامه مطلب...

تا تو با منی زمانه با من است

بخت و کام جاودانه با من است

تو بهار دلکشی و من چو باغ

شور و شوق صد جوانه با من است

یاد دلنشینت ای امید جان

هر کجا روم روانه با من است

ادامه ی شعر در ادامه مطلب...

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است

اگر هستی که بسم الله، در تأخیر آفات است

مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست

تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است...

ز من اقرار با اجبار می گیرند، باور کن

شکایت های من از عشق ازین دست اعترافات است

میان خضر و موسی چون فراق افتاد، فهمیدم

که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است

اگر در اصل، دین حُبّ است و حُبّ در اصل دین، بی شک

به جز دلدادگی هر مذهبی، مُشتی خرافات است...

فاضل نظری

الفبا برای سخن گفتن نیست
برای نوشتن نام توست
اعداد
پیش از تولد تو به صف ایستادند
تا راز زادروز تو را بدانند
دستهای من
برای جست و جوی تو پیدا شدند
دهانم
کشف دهان توست

ای کاشف آتش!
در آسمان دلم توده برفی است
که به خنده های تو دل بسته است

شمس لنگرودی

نه .. من نمی تونم ! نخواه از من !

پیشم نیا وقتی که تب داری!

اونقدر ارزش داره این احساس

که تن ندم آسون به هر کاری!

من سخت معصومانه می خوامت

دنیام امنه تا تو نزدیکی

ما هر دو می سوزیم .. می ترسم

از پله هایی رو به تاریکی!

...

ادامه شعر در ادامه مطلب...